Video Art Μηδέν: διάλεξη & προβολές στο 1ο BCK Film Symposium, Αθήνα

Το Video Art Μηδέν συμμετέχει με μια διάλεξη και προβολές βιντεοτέχνης στο 1ο BCK Film Symposium στην Αθήνα, που θα λάβει χώρα στο Balkan Can Kino (Κεραμεικού 28, Μεταξουργείο) από τις 2 έως 11 Νοεμβρίου 2018. 

Η διάλεξη της Γιούλας Παπαδοπούλου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του Video Art Μηδέν, θα λάβει χώρα την Κυριακή, 4 Νοεμβρίου, ώρα 20.00-21.00, με θέμα “Σταθμοί στην ιστορία της βιντεοτέχνης στην Ελλάδα και παρουσίαση του Video Art Μηδέν“.

Αμέως μετά, θα ακολουθήσουν δύο θεματικές προβολές του Video Art Μηδέν (4 Νοεμβρίου, ώρα 21.00-23.00) και συγκεκριμένα οι ενότητες “Freeze Frame“, σε επιμέλεια του Σταύρου Καπέτη, και “Get [it] out of your system“, σε επιμέλεια της Γιούλας Παπαδοπούλου.

Επιπλέον, μια ακόμη θεματική ενότητα, υπό τον τίτλο “Flow along surface“, σε επιμέλεια του Νίκου Ποδιά, θα παρουσιαστεί στην έκθεση που θα λάβει χώρα στη γκαλερί Meme, στο πλαίσιο του 1ου BCK Film Symposium. Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: Δευτέρα, 5  – Κυριακή, 11 Νοεμβρίου, 18.00-22.00.

Το 1ο BCK Film Symposium στην Αθήνα διοργανώνεται από το Balkan Can Kino. Το συμπόσιο περιλαμβάνει προβολές ταινιών, πάνελ, εργαστήρια, ομιλίες και συζητήσεις από κινηματογραφιστές και οργανισμούς στην Ελλάδα, τη Γερμανία και την Τουρκία. Το συμπόσιο είναι ανοιχτό στο κοινό και έχει στόχο τη δημιουργία ενός δικτύου αλληλοϋποστήριξης για ανεξάρτητους δημιουργούς από όλο τον κόσμο.

Οι οργανισμοί που συμμετέχουν είναι: 

• Η μεγαλύτερη αυτοοργανωμένη σχολή κινηματογράφου στην Ευρώπη filmArche με έδρα το Βερολίνο. Η σχολή ξεκίνησε το 2001 και ως σήμερα έχει φιλοξενήσει πάνω από 3000 φοιτητές.
• Το Bornova Belediyesi Dijital Film Atölyesi, που διοργανώνει κινηματογραφικά εργαστήρια στη Σμύρνη και απαριθμεί πάνω απο 600 μέλη.
• Το Video Art Μηδέν, ανεξάρτητος οργανισμός για τη διερεύνηση και την προώθηση της βιντεοτέχνης και ένα από τα πρώτα εξειδικευμένα διεθνή φεστιβάλ βιντεοτέχνης στην Ελλάδα.
• Το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών, πλατφόρμα δημιουργικής έκφρασης και έρευνας στα πεδία του θεάτρου, της εικαστικής performance, των multimedia εγκαταστάσεων, της ποιητικής επιτέλεσης και της θεωρίας της Τέχνης.
• Το Pugnant Film Series, μη κερδοσκοπικό εγχείρημα που επικεντρώνεται στην προβολή χειροποίητου-underground-dada κινηματογράφου των δημιουργών στην Αθήνα και στην Ελλάδα γενικότερα.
• Στο πρόγραμμα επίσης συμμετέχει ομάδα φοιτητών και καθηγητών του Τμήματος Φωτογραφίας & Οπτικοακουστικών Τεχνών της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
• Με ταινίες και παρουσίαση συμμετέχει το αυτοοργανωμένο σχολείο για μετανάστες Φαρζάντ-Καμανγκάρ και η κινηματογραφική ομάδα R.
• Τέλος, τις επιμέρους δράσεις υποστηρίζουν με τη συμμετοχή τους οι κινηματογραφιστές Ερμίνα Αποστολάκη, Παύλος Μαυρικίδης, Δημήτρης Παναγόπουλος, Αντώνης Τολάκης, Flavia Dima, Rosh Zeeba, Γιώργος Τσεμπερόπουλος, κ.ά.

Οι δράσεις του συμποσίου πραγματοποιούνται στα αγγλικά και στα ελληνικά.

Ολόκληρο το πρόγραμμα του συμποσίου μπορείτε να το δείτε εδώ

Η είσοδος για όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.

Περισσότερες πληροφορίες και ενημερώσεις στην ιστοσελίδα του BCK: .

VideoArtMiden:: Διάλεξη & προβολές στο 1ο BCK Film Symposium

• Κυριακή, 4 Νοεμβρίου, 20.00-21.00:: Παρουσίαση του Μηδέν και ομιλία με θέμα «Σταθμοί στην εξέλιξη της βιντεοτέχνης στην Ελλάδα» – Γιούλα Παπαδοπούλου (καλλιτεχνική διευθύντρια και επιμελήτρια του Video Art Μηδέν)

• Κυριακή, 4 Νοεμβρίου, 21.00-23.00:: 

Ενότητα 1: Freeze Frame | Επιμέλεια: Σταύρος Καπέτης | Διάρκεια:  50 λεπτά

Το Αναλογικό Vs (σε αντιδιαστολή με) το Ψηφιακό. Αναλογικό πλαίσιο, αναλογική κίνηση, αναλογικός ρυθμός, αναλογική ιστορία σε αντιδιαστολή με την ψηφιακή ζωή, τη ζωή μας.

1. Daniel Bernhardt, Eyes everywhere, Αυστρία 2018, 4.41
2. Max Hattler, Divisional Articulations, Χονγκ-Κονγκ 2017, 4.33
3. Rodrigo Faustini, Boy transcoded from Phosphene, Βραζιλία 2017, 2.03
4. Pavel Matoušek, Jn 1:1, Τσεχία 2013, 3.11
5. Christian Noelle Charles, CC Time – Procrastination Time, Μ. Βρετανία 2017, 2.28
6. Tomislav Findrik, Oyashio, Κροατία 2017, 4.29
7. Soheil Seraji and Amin Djavadi, the poem of time, Ιράν 2017, 1.43
8. Anton Hecht, Dummy Run, Μ. Βρετανία 2016, 2.18
9. Μιχάλης Βαζίκας, LUNACY, Ελλάδα 2016, 3.17
10. Marianna Milhorat (Film) & Brian Kirkbride (Sound), Sky Room, ΗΠΑ 2017, 5.55
11. Anna Beata Baranska & Michal Baranski, Open structure!, Πολωνία 2018, 1.05
12. Patricia Bentancur, Untitled, (Play), Ουρουγουάη 2014, 1.35
13. Antonello Matarazzo, POLITIK, Ιταλία 2017, 2.08
14. Adrián Regnier, ‘Y.’, Μεξικό 2016, 5.00

Ενότητα 2: Get [it] out of your system  | Επιμέλεια: Γιούλα Παπαδοπούλου | Διάρκεια:  42 λεπτά

Τα 9 έργα της ενότητας διαπραγματεύονται, άλλα με περισσότερο άμεσο και άλλα με περισσότερο συμβολικό τρόπο, έννοιες και εκδοχές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής που απασχολούν όλους μας στη σύγχρονη πραγματικότητα. Πολιτικά συστήματα και τακτικές, αλήθειες και ψέματα στα πολιτικά παιχνίδια, το σκληρό πρόσωπο της οικονομίας και των επιχειρήσεων, η κοινωνική εξαθλίωση, οι ατέλειωτοι πόλεμοι, τα ατέρμονα «γιατί» και η ψυχολογία της μάζας αποτελούν τις βασικές θεματικές των έργων που παρουσιάζονται. Με έναν συμβολικό τρόπο, η ενότητα ξεκινά και τελειώνει σχεδόν κυκλικά με μια φωτιά σε έναν κάδο, αλλά με μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση και αφήγηση, οδηγώντας κλιμακωτά σε μια -πιθανή και πάντα συμβολική- λύση.

1. Γιώργος Δρόσος, District one, Ελλάδα 2014-2015, 1.50
2. Mircea Bobînă, ФРИДОМ/Freedom, Μολδαβία/Ρουμανία 2018, 4.24
3. Ana Rodríguez León, Beyond action, Ισπανία 2018, 5.40
4. Anna Grigorian, The Jumping Ruler, Αρμενία/Καναδάς 2017, 5. 40
5. Rosary Solimanto, Beggar, ΗΠΑ 2017, 3.57
6. Pablo Polledri, Corp, Ισπανία 2016, 9.00
7. Mansoor Mansoori, Fire and Ash, Ινδία 2018, 3.45
8. Kuesti Fraun, How many beans make five?, Γερμανία 2018, 2.13
9. Eyal Segal, Montag, Ισραήλ 2017, 5.41

• Προβολές στη γκαλερί Meme::Δευτέρα, 5 – Κυριακή, 11 Νοεμβρίου, 18.00-22.00

Ενότητα: Flow along surface | Επιμέλεια: Νίκος Ποδιάς | Διάρκεια:  50 λεπτά

Η αποθέωση του ωραίου, η ανάγκη αποδοχής, ο αυτοσαρκασμός, η αυτό-έκφραση, το παιχνίδι των αλλαγών, η μεταμόρφωση, η αγωνία της παρατεταμένης νεότητας, η επιβολή ενδυματολογικών κανόνων σύμφωνα με τα κοινωνικά στερεότυπα συνυπάρχουν σε μια ενότητα-σχόλιο για τον λαμπερό και μυστηριώδη ελιτίστικο κόσμο της μόδας.

1. Khalil Charif, Celebrity, Βραζιλία 2017, 1.53
2. ELAWIATR, ‘The Sculpture that comes out from the Museum of Art’ Royal Palace, Milan, Ιταλία 2014, 1.55
3. Leandro Estrella, Assisted_Self-Portrait, Ιταλία 2014, 1.30
4. Paul Taylor, #selfiesuit_departure V2, ΗΠΑ 2017, 6.00
5. Davide Canali, Different pulses, Ιταλία 2018, 2.57
6. Martina Menegon, It Suits Me Well, Αυστρία 2016, 1.02
7. Ramia Beladel, Life’s but a walking shadow, Μαρόκο 2014, 2.01
8. Tania Bohuslavska, Clothes or against the objectification, Ουκρανία 2016, 1.45
9. Khalil Charif, Cannot, Βραζιλία 2015, 0.42
10. Nicolás M. Pintos, Coiffeur, Αργεντινή 2016, 2.49
11. Ruy Cézar Campos, Entangled Landing Points, Βραζιλία 2017, 9.05
12. Marcia Beatriz Granero, Lacuna, Βραζιλία 2017, 9.00
13. Melanie Menard, Tricyclic Transform, Μ.Βρετανία 2015, 4.57