Online ενότητες βιντεοτέχνης από το Video Art Μηδέν για τον Ιούλιο

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας που -υπό κανονικές συνθήκες- ήταν προγραμματισμένο να διεξαχθεί το φεστιβάλ του Video Art Μηδέν σε υπαίθριους ανοικτούς χώρους στην Καλαμάτα. Λόγω της πρόσφατης παγκόσμιας περιπέτειας με τον κορονοϊό οι εκδηλώσεις σε φυσικούς χώρους αναβλήθηκαν, αλλά ήδη από τον Απρίλιο, μέσα στη γενικευμένη καραντίνα, το Μηδέν άρχισε να παρουσιάζει online ενότητες βιντεοτέχνης σε μηνιαία βάση στο κανάλι του στο youtube, αλλά και σε άλλες online πλατφόρμες σε συνεργασία με διοργανώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Οι διαδικτυακές αυτές προβολές θα συνεχιστούν και τους επόμενους μήνες, καθώς, αν και ξεκίνησαν με αφορμή μια ανησυχητική και δυσάρεστη συγκυρία, εξελίχθηκαν σε ένα παγκόσμιο σημείο συνάντησης μεταξύ καλλιτεχνών και κοινού και έδωσαν την ευκαιρία σε περισσότερους φιλότεχνους και λάτρεις του βίντεο σε κάθε γωνιά του πλανήτη να απολαύσουν το έργο γνωστών και νέων καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο.

Το online πρόγραμμα του Ιουλίου περιλαμβάνει τις παρακάτω ενότητες βιντεοτέχνης, οι οποίες θα παραμείνουν ανοικτές για το κοινό από 1η έως 31 Ιουλίου 2020: Οφηλία (σε επιμέλεια Νίκου Ποδιά και Γιούλας Παπαδοπούλου), What matters (σε επιμέλεια Μαργαρίτας Σταυράκη), Eternal Return (σε επιμέλεια Όλγας Παπαδοπούλου) και Post Quarantine II (σε επιμέλεια Μαρίας Μπουρίκα).

Αναλυτικό πρόγραμμα:

Οφηλία // Επιμέλεια: Νίκος Ποδιάς & Γιούλα Παπαδοπούλου

Τι μπορεί να είναι τόσο δυνατό που να μας κάνει να χάσουμε την επαφή μας με την πραγματικότητα; Πόσο μπορεί να πληγώσει η αγάπη; Η Οφηλία αγαπά τον Άμλετ, έμαθε να τον αγαπά! Θέλει να τον σώσει, να τον τραβήξει στη ζωή, να μοιραστεί το βαρύ του φορτίο. Βρίσκεται παγιδευμένη στο ανεκπλήρωτο, το ανέφικτο, ανάμεσα σε αυτό που θέλει και σε αυτό που θα συμβεί. Αυτό που θα συμβεί δεν της αφήνει πολλά περιθώρια. Βιώνει την απώλεια, την απελπισία, το μεγάλο πόνο. Χάνεται. Ατύχημα ή επιλογή. Το τέλος της μοιάζει ιερό, θυμίζει τελετή. Μέσα στο νερό, εκεί όπου ξεκινά η ζωή. Ανάμεσα στα λουλούδια… Όμορφα, εύθραυστα, εφήμερα…

Iwona Ogrodzka, Submission, Πολωνία 2019, 4.40

Nuno Veiga, Mugre, Πορτογαλία 2019, 11.20

Tania Bohuslavska, Melancholia, Ουκρανία 2017, 1.35

Gianluca Capozzi, Ophelia, Ιταλία 2019, 10.18

Anna Cecilia Seaward, Sacred Geometry, Ουγγαρία 2018, 4.19

CINTAADHESIVA (Jesus Andres & Silvia Penas), The Caretaker, Ισπανία 2018, 4.55

Tessa Ojala, Perfer et obdura, Φιλανδία 2019, 2.17

Bene Malen, spielen (PLAY), Silvia Morandi Performance, Ιταλία 2019, 10.31

Isabel Perez del Pulgar, Tintura en negro, Γαλλία 2019, 4.57

Tseng Yu Chin, Scenery other end, Ταϊβάν 2018, 9.10

Περισσότερες πληροφορίες (συνόψεις έργων και βιογραφικά καλλιτεχνών) για την ενότητα Οφηλία εδώ

______________________

What matters // Επιμέλεια: Μαργαρίτα Σταυράκη

Μία ενότητα video, όπου το σώμα, ο χώρος ή το αντικείμενο έρχονται να μεταφέρουν μηνύματα μέσω μιας ποιητικής αισθητικής.

Yossi Galanti, Disrupted Landscape #4, Ισραήλ 2018, 2.17

Mohamed Ismail, Five by five, Αίγυπτος 2019,5.15

Daphna Mero, Can you count to 100?, Ισραήλ 2020, 2.00

Nicholas Chin & Ernest Zacharevic, Rewild, Ινδονησία 2019, 4.03

Ursula San Cristobal, Public Intimacy, Ισπανία 2019, 3.59

Marcia Beatriz Granero, Tabaroa, Βραζιλία 2018, 6.11

Barbara Brugola, To See the Sky, Dance, Ιταλία 2018, 3.30

Emnoyumno: Zhon-Zhon Sandyr & Kuchyran Yuri, Lud, Ρωσία 2019, 3.39

Eta Dahlia & Iris Colomb, Semechki, Μ.Βρετανία 2018, 1.50

Stefano Croci / Maria Stella Andreacchio / Agata Torelli, Scusate la Polvere, Ιταλία 2017, 6.23

Lorenzo Papanti, Organic Mechanisms, Ιταλία 2019, 2.30

Matthew Henze, Stain, ΗΠΑ 2019, 3.09

Louise Coetzer & Oscar O’Ryan, GIVE/TAKE (the act of erasure), Ν. Αφρική 2019, 3.54

Vojtech Domlatil, Waves, Τσεχία 2017, 3.00

 

______________________

Eternal Return // Επιμέλεια: Όλγα Παπαδοπούλου

10 βιντεο-καλλιτέχνες εξερευνούν την έννοια της “σισυφικής” επανάληψης, μέσα από σουρεαλιστικές, φιλοσοφικές, σαρκαστικές και χιουμοριστικές ιστορίες, όπου η προσπάθεια είναι συχνά μάταιη και τα όρια της αρχής και του τέλους είναι (σαφώς) δυσδιάκριτα.

Andrej Polukord, Fishing No.:1, Λιθουανία 2018, 1.25

Lorenzo Papanti, Traction/Compression (Limit), Ιταλία 2018, 1.41

Joacelio Batista, Ich bin der übermensch, Βραζιλία 2018, 9.28

Deyan Clement, Ambitious Sisyphus, Σερβία 2019, 2.20

Emanuelle Dainotti, San Nepomuceno, Ιταλία 2018, 5.02

Guillaume Martial, Spontaneous habitat #2, Γαλλία 2018, 2.00

Susanne Wiegner, Melting fields, Γερμανία 2018, 8.35

Eleonora Roaro, Vanishing Point, ΗΠΑ 2019, 6.24

Περισσότερες πληροφορίες (συνόψεις έργων και βιογραφικά καλλιτεχνών) για την ενότητα Eternal Return εδώ

______________________

Post Quarantine II // Επιμέλεια: Μαρία Μπουρίκα

Θέτοντας ερωτήματα για την κοινωνική απόσταση: ταυτότητα, περιβάλλον, χρόνος.

Gerard Freixes-Ribera, Identity Parade, Ισπανία 2017, 4.00

Anton Hecht, Breathtaking, Μ.Βρετανία 2019, 2.35

Jean-Michel Rolland, Traces:Birds, Γαλλία 2018, 1.00

Gerald Habarth, Trees and Ice, ΗΠΑ 2019, 3.53

Anji Taratuta, Timeless, Ρωσία 2019, 4.50

Geertrui De Vijlder, Parler de la pluie et du beau temps (English: Small talk), Βέλγιο 2019, 4.35

Leyla Rodriguez, BOOM, Αργεντινή/Γερμανία 2018, 6.34

ACCI BABA, eternal return / op.1 wonderful world, Γερμανία 2018, 1.00

Deborah Kelly, The Gods of Tiny Things, Αυστραλία 2019, 5.25

Sergey Valyaev (Voogie), MUMIY TROLL – MILOTA, 2019, Ρωσία 2018, 3.11

Francesca Leoni & Davide Mastrangelo, Alzaia(S), Ιταλία 2019, 4.11

Περισσότερες πληροφορίες (συνόψεις έργων και βιογραφικά καλλιτεχνών) για την ενότητα Post Quarantine II εδώ

 

Οι ενότητες θα παραμείνουν ανοικτές στο κανάλι του Video Art Μηδέν στο youtube από 1-31 Ιουλίου 2020.