Προβολές του Video Art Μηδέν στο Balkan Can Kino

[update 4/10/2020: λόγω των πρόσφατων μέτρων στην Αθήνα για τον Covid-19, οι προβολές του Balkan Can Kino αναβάλλονται]
Το Video Art Μηδέν συνεργάζεται για μια ακόμη φορά με το κινηματογραφικό συμπόσιο & φεστιβάλ Balkan Can Kino, που θα λάβει χώρα 9-18 Οκτωβρίου 2020 στην Αθήνα, παρουσιάζοντας μια ενότητα με τίτλο Past Present Continuous. Την ενότητα επιμελήθηκαν η Όλγα & Γιούλα Παπαδοπούλου ειδικά για τη φετινή διοργάνωση του συμποσίου, που εστιάζει στην περιοχή των Βαλκανίων.
Past present continuous // Επιμέλεια: Όλγα & Γιούλα Παπαδοπούλου
Βαλκάνια. Ένας κόσμος που πασχίζει να εκφράσει την προσωπικότητα του μέσα από αντιξοότητες, ένας κόσμος που υπέστη και υπέμεινε σειρές πολέμων και κρίσεων. Πώς χαρακτηρίζεται το σημερινό τοπίο των Βαλκανίων από τις συγκεκριμένες (οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικές) συνθήκες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια; Και πόσο οι μνήμες ακόμα επηρεάζουν, σηματοδοτούν και σημαδεύουν τον τρόπο σκέψης του παρόντος;
Η ενότητα διερευνά τη σύνδεση του παρελθόντος και του παρόντος μέσα από έργα που αναφέρονται σε 7 χώρες των Βαλκανίων: Σλοβενία, Βόρεια Μακεδονία, Κόσοβο, Ρουμανία, Σερβία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία.
Ξεκινώντας από τη χώρα της (Σλοβενία), η Ana Čigon και το έργο της “Phoney Sights” σχολιάζει, καυτηριάζει και τοποθετεί την κρίση σε διευρυμένο πεδίο: Ευρωπαϊκό, παγκόσμιο, συμπαντικό, ανθρωπιστικό. (αναφορά: Σλοβενία)
Η Sophie Atkins με το installation “This Is Not Our Horse”, κάνει ένα πολιτικό σχόλιο για τον τρόπο που χειραγωγείται η Ιστορία. (αναφορά: Βόρεια Μακεδονία)
Άμεση αναφορά στη μνήμη του πολέμου κάνει το έργο “Days of War”, των Alex Faoro and Helena Deda, μέσα από αυτοβιογραφικά στοιχεία και προσωπικές μνήμες της ίδιας της Helena Deda. (αναφορά: Κόσοβο)
Το έργο “The trial” της Alexandra Bouge αναφέρεται στο τέλος της δικτατορίας του Τσαουσέσκου. (αναφορά: Ρουμανία)
Το έργο “I Have a Song to Sing You” των Wild Pear Arts αποτελεί μια ποιητική αλληγορία σύνδεσης του παρόντος με το παρελθόν, μέσα από την ιστορία μιας γυναίκας που συνομιλεί με τους νεκρούς. (αναφορά: Σερβία)
Η Melina Peña, με το έργο της “Ha Llegao la Hora”, θέτει ερωτήματα για την κοινωνία, για το παρόν και για το μέλλον, μέσα από τη φιγούρα ενός φουτουριστικού σαμάνου στα ερείπια του Σεράγεβο. (αναφορά: Βοσνία-Ερζεγοβίνη)
Η Silvia De Gennaro προτείνει μια αντεπανάσταση με χρώμα. Στο έργο “Travel Notebooks: Kardzhali Bulgaria” ένα έγχρωμο παζλ εθνογραφικών στοιχείων ζωντανεύει τους γκρίζους τοίχους της πραγματικότητας. (αναφορά: Βουλγαρία)
Σε πιο υπαρξιακό επίπεδο κινείται το έργο της Lea Jazbec “Self-portrait – Behind the reflection 01”, που διερευνά έννοιες ταυτότητας και του υπαρκτού χώρου μέσα από εικόνες δόμησης και αποδόμησης ενός πορτραίτου που καθρεφτίζεται. (αναφορά: Σλοβενία)
Ana Čigon, Phoney Sights, Σλοβενία 2019, 21.49
Sophie Atkins, This Is Not Our Horse, Βόρεια Μακεδονία 2019, 2.37
Alex Faoro & Helena Deda, Ditët e Luftës (Days of War), ΗΠΑ 2019, 3.18
Alexandra Bouge, The Trial, Γαλλία 2019, 6.33
Wild Pear Arts, I Have a Song to Sing You (Imam pesmu da vam pevam), Σερβία/Μ. Βρετανία, 2018, 5.40
Melina Peña, Ha Llegao la Hora (The Time has Come), Βοσνία-Ερζεγοβίνη 2018, 7.36
Silvia De Gennaro, Travel Notebooks: Kardzhali Bulgaria, Ιταλία 2016, 2.12
Lea Jazbec, Self – portrait – Behind the reflection 01, Σλοβενία 2016, 8.13
Συνόψεις των έργων και βιογραφικά των καλλιτεχνών (στα αγγλικά) μπορείτε να βρείτε εδώ
Περισσότερες πληροφορίες και ενημερώσεις για το Balkan Can Kino στην ιστοσελίδα της διοργάνωσης: balkan-can-kino.com