Fear | Προβολές του Video Art Μηδέν στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας

Την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου, στις 10.30, θα πραγματοποιηθεί από το Video Art Μηδέν μια ειδική προβολή έργων βιντεοτέχνης στο Α’ Εργαστήριο Ζωγραφικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας, για τους φοιτητές αλλά και για κάθε ενδιαφερόμενο.

Fear  || Επιμέλεια: Γιούλα Παπαδοπούλου || διάρκεια: 40 λεπτά

Η ενότητα “Fear” ξεδιπλώνει, μέσα από 10 έργα σύγχρονων βιντεοκαλλιτεχνών από 8 χώρες, μια σειρά από φόβους, αγωνίες και άγχη της εποχής μας. Η Natasha Cantwell στο έργο της “Te Aroha” σκιαγραφεί ένα πορτραίτο αδιευκρίνιστου τρόμου, που η αιτία του δεν αποκαλύπτεται ποτέ και αφήνεται να την ερμηνεύσει ο θεατής ανάλογα με τα βιώματα του ή τη φαντασία του. Ο Φώτης Κολοκυθάς στο “Point” δημιουργεί με ελάχιστα μέσα και με μια λιτή performance μια σκηνή έντασης και αγωνίας. Ο  Alexandre Alagôa εγκλωβίζει μαρτυρικά και κλειστοφοβικά το θεατή για 9 λεπτά σε μια -φαινομενικά ατέλειωτη- λαβυρινθώδη διαδρομή μέσα σε ένα σπίτι, στο έργο του “Vortex”. Μια κλειστοφοβική αίσθηση που γίνεται αγωνία θανάτου χαρακτηρίζει επίσης το έργο “The Dimension. A clockwork humankind” της Bon Bon (Brigita Kazlauskaite). Ο θάνατος, φοβερός, παγερός και απρόσωπος, είναι και το θέμα του Μπάμπη Βενετόπουλου στο έργο “Fallen”, που παραπέμπει στις αποτρόπαιες μαζικές δολοφονίες των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η Miloushka Bokma στο βίντεο “WinterWende” καταπιάνεται με το φόβο της αποξένωσης των ανθρώπων στη σύγχρονη εποχή, διερευνώντας και χορογραφώντας αλλόκοτες καθημερινές συμπεριφορές. Η πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους του Sergey Tsyss, με τίτλο “Second Wind”, εικονογραφεί το φόβο μιας ολοκληρωτικής περιβαλλοντικής καταστροφής και ενός ζοφερού μέλλοντος.  Ο Mansoor Mansoori στο Fire and Ash ασχολείται επίσης με το ίδιο θέμα, δημιουργώντας ένα «κινούμενο κολάζ» από εικόνες καταστροφών, πολέμων, αλλά και τεχνολογικής ανάπτυξης -η οποία τελικά δεν φαίνεται να μας σώζει από τη μελλοντική δυστοπία- σε αντιδιαστολή με την ηρεμία και την πραότητα των ζώων και της φύσης. Αντίστοιχα, η Tessa Ojala, στο έργο “Intolerance”, σκιαγραφεί το πορτραίτο ενός ανθρώπου «που έχει δυσανεξία στην ομορφιά» και που φοβάται καθετί στη φύση (και ίσως στη ζωή). Η ενότητα κλείνει με ένα ακόμη έργο της Natasha Cantwell, το “Spinneret”, που εικονογραφεί το φόβο και τη διστακτικότητα στο πλησίασμα δύο ανθρώπων.

 

Natasha Cantwell, Te Aroha, Νέα Ζηλανδία 2013, 1.25

Φώτης Κολοκυθάς, Point, Ελλάδα 2017, 2.25

Alexandre Alagôa, Vortex, Πορτογαλία 2017, 9.05

Bon Bon (Brigita Kazlauskaite), The Dimension. A clockwork humankind, Λιθουανία 2016, 2.30

Μπάμπης Βενετόπουλος, Fallen, Ελλάδα 2012, 4.45

Miloushka Bokma, WinterWende, Ολλανδία 2016, 5.00

Sergey Tsyss, Second Wind, Ρωσία 2012, 6.24

Mansoor Mansoori, Fire and Ash, Ινδία 2018, 3.45

Tessa Ojala, Intolerance, Φινλανδία 2015, 2.39

Natasha Cantwell, Spinneret, Αυστραλία/Νέα Ζηλανδία 2018, 1.40